1: Argümanları Değere Göre Aktarma
Değişkenin bir kopyası yapılır ve fonksiyona sağlanır. bağımsız değişkenler değere göre iletilir . İşlev içindeki değişkende yapılan tüm değişiklikler yalnızca kopyayı etkiler; orijinal değişkene hiçbir şey değişmez. Sonuç olarak, değere göre geçen orijinal değişkenin değerini istemeden değiştirme olasılığı olmadığı için güvenli bir yöntemdir.
değere göre geçmek ancak, özellikle büyük veya karmaşık veri türleriyle uğraşırken etkisiz olabilir. Verilerin bir kopyasını gerektiren her işlev çağrısı, CPU ve bellek kaynaklarını hızla tüketebilir. Üstelik, değere göre geçen kopya ve orijinal değişken bağlantılı olmadığı için orijinal değişkenin değerini değiştirmeyi amaçlayan işlevler için kullanılamaz.
2: Bağımsız Değişkenleri Başvuruya Göre Aktarma
değişkenler olabilir referans ile geçti C++ da, bu sorunları çözmeye yardımcı olur. Orijinal değişken şu anda işleve gönderilir: referans ile geçen ve işlev içindeki değişkende yapılan herhangi bir değişiklik orijinal değişkeni de etkiler. Bu nedenle, referans ile geçen büyük veya karmaşık veri türleri için önemli ölçüde daha etkilidir ve kopyalama ihtiyacını ortadan kaldırır.
İstenmeyen değişiklikleri önlemek için, bir işlev açıkça const olarak belirtilmelidir. Const anahtar sözcüğünü işlev bildirimine 'int hesapla(const int& a, const int& b)'deki gibi eklemek bunu başaracaktır.
Fakat, argümanları referansa göre geçirme detaylara da dikkat etmeyi gerektirir. Deneyimsiz programcılar, istenmeyen yan etkiler oluşturmak, istenmeyen veri paylaşımı ve harici verileri geçersiz kılmak gibi hatalar yapabilir.
Her ikisini de gösteren aşağıdaki kodu göz önünde bulundurun bağımsız değişken geçirme yöntemleri :
#includead alanı std'sini kullanma ;
geçersiz PassByValue ( int X ) {
X = 5 ;
cout << 'PassByValue İçinde: ' << X << son ;
}
geçersiz PassByReference ( int & X ) {
X = 5 ;
cout << 'PassByReference İçinde: ' << X << son ;
}
int ana ( ) {
int sayı1 = 2 , sayı2 = 2 ;
cout << 'Fonksiyon çağrılarından önce: num1= ' << sayı1 << ' sayı2= ' << sayı2 << son ;
PassByValue ( sayı1 ) ;
PassByReference ( sayı2 ) ;
cout << 'İşlev çağrılarından sonra: num1= ' << sayı1 << ' sayı2= ' << sayı2 << son ;
geri dönmek 0 ;
}
Yukarıdaki kodda, ilk işlev, PassByValue , değere göre bir tamsayı bağımsız değişkeni alır. İşlev içinde yeni bir tamsayı değişkeni oluşturulur ve 5 değeri atanır. Orijinal tamsayı değiştirilmeden kalır. ikinci işlev, PassByReference , referans olarak bir tamsayı bağımsız değişkeni alır. Bu durumda, işlev doğrudan orijinal değişkeni değiştirir.
Çıktı
Beklendiği gibi, ilk çağrı 5 verir, ancak orijinal değişken üzerinde hiçbir etkisi yoktur. Buna karşılık, ikinci çağrı num2'nin değerini 5 olarak değiştirir ve bu da son ifadenin çıktısını etkiler.
Değere Göre Geçiş ve Referansa Göre Geçiş
1: Bir Fonksiyonu Çağırmanın Yolu
Arada bir fark değere göre geçen Ve referans ile geçen fonksiyonun nasıl çağrıldığıdır. Ne zaman değere göre geçen , işlev çağrısı 'hesapla(a, b)' gibi değişkenin değerini içermelidir. Ne zaman referans ile geçen işlev çağrısı, 'hesapla(&a, &b)' gibi bir ve işareti karakteriyle simgelenen değişkenin bellek adresini içermelidir.
2: Veri Türleri
Genel olarak, değere göre geçen küçük veya basit veri türleriyle çalışırken veya işlevin orijinal değişkeni değiştirmesi amaçlanmadığında en uygunudur. referans ile geçen büyük veya karmaşık veri türleri için veya işlevin orijinal değişkenin değerini değiştirmesi amaçlandığında daha uygundur.
Çözüm
Parametreler değere göre geçti bir işleve, değişkenin bir kopyası oluşturulur ve sağlanır. İle referans ile geçen , orijinal değişken işleve gönderilir. C++'da, argümanları değere veya referansa göre geçirme temel bir kavramdır. Doğru yaklaşımın seçilmesi, özel koşullara bağlıdır ve dikkatle değerlendirilmelidir. kullanmanın faydaları referans yaklaşım, daha kolay kullanma cazibesine rağmen daha etkili kodla sonuçlanabilir. değere göre geçen yöntem.